Stroomstoring

Afgelopen zaterdagavond keek ik een serie op m’n laptop. Niets aan de hand, na drie kwartier kwam netjes de aftiteling en werd het donker. Heel donker. Het hoofdgebouw van de universiteit, zichtbaar vanuit m’n kamer, werd namelijk eveneens donker. Had ik lampen aangehad, dan zouden ook die uitgevallen zijn. Buiten diende het verkeer zich eveneens op eigen risico naar de overkant van het kruispunt te begeven, hetgeen me enige afleiding bood terwijl ik hoopte dat de stroomvoorziening terug zou keren. IJdele hoop.

Omdat de noodverlichting slechts twee uur aan kan blijven zonder stroom en er ook geen waterdruk meer was voor de sprinklerinstallatie, betekende dat dus evacuatie. Drie nachten lang. Dit alles met dank aan een gescheurde waterleiding, waarvan het ontsnappende water niet alleen het wegdek boven zich verfrommelde, maar vooral ook de stroomvoorziening van de campus vernielde (welke ondergronds gelegen is en blijkbaar niet kan zwemmen). De foto boven deze tekst toont het gat de volgende middag, als men inmiddels al het water afgevoerd heeft.

De eerste nacht heb ik dus trachten te slapen op de vloer van een collegezaal, in een gebouw dat nog wel stroom had en dus diende als toevluchtsoord. ’s Ochtends zou de boel weer gemaakt zijn, dus de sfeer was verder prima. Helaas wordt er hier op zondagochtend college gegeven, dus ja, om half negen stonden we weer buiten. Dan duurt een zondag lang, ondanks prachtig weer, een wandeling door parken en langs het water, tussendoor een bezoekje aan een museum, enzovoort. Een mooie zondag om af te sluiten, nou ja, op een matras in een sporthal. Dat klinkt erger dan het was. Zouden 200 mensen in die hal hebben gelegen, dan was het vrij matig geweest. Gelukkig hebben de mensen van de huisvesting geprobeerd zoveel mogelijk mensen in een hotel onder te brengen, zodat we de hal met 20 mensen moesten delen. Al met al sliep het nog niet eens zo slecht.

Gedurende de drie dagen heeft men steeds gezorgd voor ontbijt, lunch en avondeten. Zelfs nog op maandag, terwijl de stroomvoorziening alweer hersteld was. Dacht men. De oplettende lezer zal het inmiddels opgevallen zijn dat zondag en maandag slechts twee dagen zijn. Overdag hadden we overigens wel stroom en ’s avonds niet meer. Wederom volgde een evacuatie en ditmaal werd het moeilijker om accommodatie te regelen. Uiteindelijk heb ik die nacht doorgebracht in een hotelkamer, op een bank. Galant als ik ben heb ik het bed aan drie medestudentes gelaten, zodat ik zelf op kon staan met een pijnlijke nek en algehele vermoeidheid.

Op zich is alle tumult een goede manier om mensen te leren kennen. Dat valt te prijzen, maar de charme laat het na enkele nachten toch wel afweten. De verplichte evacuatieoefening is gisteren dus maar afgelast, al ben ik inmiddels prima getraind in het naar boven lopen van 17 verdiepingen. Wie weet komt me dat nog van pas, want er is een kleine kans dat de stroomvoorziening het nog een keer laat afweten aangezien alle schade nog altijd niet hersteld is.